Η αλήθεια για την «αλήθεια για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015» (Μια οφειλόμενη απάντηση)
Το ζητούμενο παραμένει η συγκρότηση του σχεδίου της επόμενης ρήξης με την εθελόδουλη λογική του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.
Το ζητούμενο παραμένει η συγκρότηση του σχεδίου της επόμενης ρήξης με την εθελόδουλη λογική του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.
O Αλ. Τσίπρας παρέλαβε έναν κομματικό μηχανισμό δεκαετιών και τον μετέτρεψε σε προσωποκεντρικό, ενώ ο Γ. Βαρουφάκης δημιούργησε έναν προσωποκεντρικό μηχανισμό και καλείται να τον μετατρέψει σε σύγχρονο κόμμα κοινωνικού μετασχηματισμού.
Υπό συνθήκες πώρωσης, είναι δύσκολο να συνεννοηθούμε ακόμα και για τα βασικά, αλλά ας το δοκιμάσουμε: δεν υπάρχει πόλεμος χωρίς εγκλήματα πολέμου, χωρίς θάνατο και δυστυχία, χωρίς βαρβαρότητα, πόνο και ξεριζωμό.
Mια συνοπτική απάντηση στον ακραίο παραλογισμό των 3 αγωγών, συνολικού ύψους €3 εκ., από την ΟΝΕΧ ενάντια στο ΠΠΠΣ.
Τρεις αγωγές και πέντε εξώδικα για μια ερώτηση και τρεις συνεντεύξεις: Το χρονικό της υπόθεσης, η κινητοποίηση των κατοίκων της Σύρου, η υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος και οι επιπτώσεις στη δημόσια υγεία.
Ο περιορισμός της απόλαυσης (και της αναζήτησής της) και η συνακόλουθη ταύτιση της ζωής αποκλειστικά με τον μόχθο της επιβίωσης είναι οι πλέον επικίνδυνες συνέπειες των απαγορευτικών μέτρων.
Η συναίνεση προς αυτούς που χρεοκόπησαν τη χώρα και πλιατσικολόγησαν στις υποδομές της να επιβάλουν απαγόρευσης κυκλοφορίας για το καλό μας, δεν φαντάζει η πιο συνετή επιλογή.
Η παρασιτική ολιγαρχία που ετοιμάζεται να επανέλθει φουριόζα στην εξουσία μετά από 4,5 χρόνια, γνωρίζει από πού απειλείται και από πού πρέπει να προφυλαχθεί.
Συνέντευξή μου στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ για την κοινοβουλευτική λειτουργία, τις προγραμματικές προτάσεις του ΜέΡΑ25, τις εναλλακτικές πολιτικές, το ευρώ & το μεταναστευτικό.
Δήλωση εκλογικής συμπόρευσης με το ΜέΡΑ25 στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019.
Η Αριστερά της συναίνεσης, η μη συναινετική Αριστερά και η χρεοκοπία της Αριστεράς, συνολικά.
Όταν η Αριστερά γίνεται ουραγός της συστημικής δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας, τότε ενισχύεται η ακροδεξιά.
Το στοίχημα της Αριστεράς είναι να μετουσιώσει τον ανερχόμενο αντιευρωπαϊσμό των λαών σε αντικαπιταλισμό, αντί να επιτρέπει στην ακροδεξιά να προβάλλει ως όραμα την επιστροφή στους «εθνικούς καπιταλισμούς».
Ο φετιχισμός του νομίσματος προτάσσεται λόγω της αδυναμίας της σημερινής οργανωμένης Αριστεράς να διατυπώσει μαχητό όραμα συνολικής αλλαγής νοοτροπίας και να επεξεργαστεί συνεκτικό σχέδιο για ανατροπή των συσχετισμών.