Καθώς το μοναδικό όριο στην απληστία, το θράσος και την παλιανθρωπιά της Κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι αυτό που θα βάλουμε όσοι και όσες επιθυμούμε την ανατροπή της, είναι χρήσιμο να δοκιμάσουμε να συνεννοηθούμε.

Μια κριτική αποτίμηση της 30ετούς εξέλιξης της κομματικής οργάνωσης του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο η συλλογική τραυματική εμπειρία να μετουσιωθεί σε πολύτιμη γνώση για το μέλλον.

Κάθε απόπειρα ανασυγκρότησης προϋποθέτει μια διεξοδική συλλογική αυτοκριτική συζήτηση που να μετουσιώνει τη συντριπτική αποτυχία σε πολύτιμη γνώση.

Άνθρωποι που γνωρίσαμε τυχαία, μετά από τραγικά γεγονότα, έχουν εμπλουτίσει τον δημόσιο διάλογο, πιστοποιώντας ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι ένας σωρός ηλιθίων, όπως προσπαθούν να μας πείσουν, προκειμένου να στρεφόμαστε όλοι εναντίον όλων.

Το κέρδος, το συμφέρον, η υποκειμενική αντίληψη του εαυτού, η εργατική τάξη και οι δυνάμεις τής ανυπακοής.

Μια ειλικρινής κριτική συζήτηση μεταξύ ΚΚΕ και ΜέΡΑ25 θα ήταν μια πολύ αισιόδοξη είδηση για τους ανθρώπους που βρίσκονται αυτές τις μέρες στους δρόμους.

Υπό συνθήκες πώρωσης, είναι δύσκολο να συνεννοηθούμε ακόμα και για τα βασικά, αλλά ας το δοκιμάσουμε: δεν υπάρχει πόλεμος χωρίς εγκλήματα πολέμου, χωρίς θάνατο και δυστυχία, χωρίς βαρβαρότητα, πόνο και ξεριζωμό.

Σύντομο σχόλιο με αφορμή τον θάνατο του έκπτωτου μονάρχη και τις … υπαρξιακές αγωνίες του Δ. Οικονόμου.

Μικρή ομάδα του κόμματος, με πρωτεργάτη τον ίδιο τον πρόεδρο, οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακή μετάλλαξη χωρίς τη συναίνεση κανενός συλλογικού οργάνου.

Με την ενίσχυση του φασισμού, μπορεί να πλήττεται η δημοκρατία αλλά τουλάχιστον δεν απειλούνται τα συμφέροντα της αστικής τάξης και του μεγάλου κεφαλαίου.

Το παιχνίδι της «παράτασης και προσποίησης» παρατείνεται μαζί με την προσποίηση: η κυβέρνηση προσποιείται πως κυβερνά κυρίαρχα και οι δανειστές προσποιούνται πως σέβονται την ελληνική κυριαρχία.

Ο ηγέτης αναλαμβάνει ρίσκα που ίσως αποβούν προς όφελος του λαού του, ενώ ο δημαγωγός προσαρμόζεται σε κάθε περίσταση προκειμένου να παραμείνει στη θέση του.

Ενώ η κυβέρνηση παραδίδει όλα τα εμβληματικά μέτωπα, τα στελέχη του νέου ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται περήφανα για τις αντοχές της και την παραμονή της στην εξουσία, που αποδείχθηκε πιο γλυκιά από τις αυταπάτες περί συλλογικότητας & δημοκρατίας.

Η Ευρώπη ή θα αφήσει τον καπιταλισμό να μεταναστεύσει, καλούμενη να βρει με τι θα τον αντικαταστήσει, ή θα εξαθλιώσει τους λαούς της, για να «δημιουργήσει» ευκαιρίες επιχειρηματικού κέρδους πάνω στα συντρίμμια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.