Να συνεννοηθούμε λίγο;
Καθώς το μοναδικό όριο στην απληστία, το θράσος και την παλιανθρωπιά της Κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι αυτό που θα βάλουμε όσοι και όσες επιθυμούμε την ανατροπή της, είναι χρήσιμο να δοκιμάσουμε να συνεννοηθούμε.
Καθώς το μοναδικό όριο στην απληστία, το θράσος και την παλιανθρωπιά της Κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι αυτό που θα βάλουμε όσοι και όσες επιθυμούμε την ανατροπή της, είναι χρήσιμο να δοκιμάσουμε να συνεννοηθούμε.
Κάθε απόπειρα ανασυγκρότησης προϋποθέτει μια διεξοδική συλλογική αυτοκριτική συζήτηση που να μετουσιώνει τη συντριπτική αποτυχία σε πολύτιμη γνώση.
Άνθρωποι που γνωρίσαμε τυχαία, μετά από τραγικά γεγονότα, έχουν εμπλουτίσει τον δημόσιο διάλογο, πιστοποιώντας ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι ένας σωρός ηλιθίων, όπως προσπαθούν να μας πείσουν, προκειμένου να στρεφόμαστε όλοι εναντίον όλων.
Η εκλογή Κασσελάκη αποτελεί το επιστέγασμα της αυτοϋπονομευτικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, από τις πλατείες και το Δημοψήφισμα μέχρι την περίφημη «βίαιη ωρίμανση», που ταύτισε την Αριστερά με τον πάση θυσία κυβερνητισμό.
Το ΜέΡΑ25 με τις μικρές δυνάμεις του εντός και εκτός Βουλής, αποτέλεσε ασπίδα προστασίας και ενισχυτή τής φωνής των κατακερματισμένων δυνάμεων της κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής.
Tο ναυάγιο της Πύλου επιβεβαιώνει ότι οι φράχτες και τα pushback δεν πτοούν όσους αναζητούν τη διαφυγή από μια ζωή αβίωτη και υπενθυμίζει ότι μετακινήσεις πληθυσμών υπάρχουν από καταβολής κόσμου, ενώ σύνορα όχι.
Κουβεντιάσουμε με συναγωνιστές και συναγωνίστριες, για τη συμμετοχή στα κινήματα, το δικαίωμα των πολιτών να ασκούν κοινωνικό έλεγχο, το #SLAPP, τον τοξικό και ταξικό πόλεμο ενάντια στη φύση και τη ζωή μας.
Το κέρδος, το συμφέρον, η υποκειμενική αντίληψη του εαυτού, η εργατική τάξη και οι δυνάμεις τής ανυπακοής.
Για την ανασυγκρότηση των κοινωνικών αντιστάσεων και την αντεπίθεση των δυνάμεων της πολιτικής ανυπακοής, ενόψει των εκλογών της 25ης Ιουνίου.
Για την ανασυγκρότηση των κοινωνικών αντιστάσεων και την αντεπίθεση των δυνάμεων της πολιτικής ανυπακοής, ενόψει των εκλογών της 25ης Ιουνίου.
Σύντομο σχόλιο με αφορμή τον θάνατο του έκπτωτου μονάρχη και τις … υπαρξιακές αγωνίες του Δ. Οικονόμου.
To ζητούμενο παραμένει η συγκρότηση του σχεδίου της επόμενης ρήξης με την εθελόδουλη λογική του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.
Υπό συνθήκες πώρωσης, είναι δύσκολο να συνεννοηθούμε ακόμα και για τα βασικά, αλλά ας το δοκιμάσουμε: δεν υπάρχει πόλεμος χωρίς εγκλήματα πολέμου, χωρίς θάνατο και δυστυχία, χωρίς βαρβαρότητα, πόνο και ξεριζωμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπόσχεται παροχές ή άλλη μια κατ’ ανάθεση σωτηρία· υπόσχεται να αποκαταστήσει το δικαίωμα του λαού να ορίζει το παρόν και το μέλλον του, να αποφασίζει και να κάνει τη συλλογική βούληση πράξη.