H αποτυχία εκλογής ΠτΔ και οι πρόωρες εκλογές αναδεικνύουν το ασφυκτικό αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει το συστημικό μπλοκ εξουσίας, από την κραυγαλέα αποτυχία και τις τραγικές κοινωνικές επιπτώσεις των μνημονίων. Η σθεναρή κοινοβουλευτική πίεση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης του Αντ. Σαμαρά οδήγησαν στην επίσπευση των εξελίξεων και την πτώση της τρίτης μνημονιακής κυβέρνησης της χώρας.

Μοιάζει, έτσι, να δικαιώνεται η λογική του «ώριμου φρούτου», που καλλιεργούσε τον εφησυχασμό πως τα μπλοκ συμφερόντων που εκπροσωπούνταν από τη μνημονιακή συγκυβέρνηση θα παραδοθούν στον ΣΥΡΙΖΑ έτσι απλά, θεσμικά και, ασφαλώς, κοινοβουλευτικά. Μια τέτοια λογική προϋποθέτει πως, πλέον, τα συγκεκριμένα μπλοκ δεν θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ σοβαρό κίνδυνο για τα συμφέροντά τους.

Με βάση τις συνεδριακές αποφάσεις και τις προγραμματικές εξαγγελίες του, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά ακίνδυνος είναι γι’ αυτά τα συμφέροντα. Γι’ αυτό, εκτός της ακατάσχετης μπουρδολογίας και κινδυνολογίας, εκμεταλλεύονται το έλλειμμα αξιοπιστίας των κομμάτων, του ΣΥΡΙΖΑ μη εξαιρουμένου, αγωνιώντας να πλήξουν το πιο ισχυρό, αλλά ταυτόχρονα ευάλωτο σημείο του: το ηθικό του πλεονέκτημα, που απορρέει από την ταξική μεροληψία του προγράμματός του, τη συνέπεια, τη μαχητικότητα και τη συλλογική λειτουργία του. Υποδαυλίζοντας τη λογική τού «όλοι ίδιοι είναι», ενισχύουν την αντιπολιτική στάση, την απογοήτευση, την αποχή και την ιδιώτευση.

Απέναντι στον ζόφο που αναβλύζει από την κατάρρευση του μεταπολιτευτικού πολιτικού τοπίου, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις εκλογές, διαχωρίζοντας ρητά τη θέση του και προτάσσοντας τη διαφορετικότητά του χωρίς αναστολές: ο σεβασμός στη Δημοκρατία οφείλει να είναι ορατός κατ’ αρχάς στο εσωτερικό του, δηλαδή στην προάσπιση των συλλογικών λειτουργιών, των καταστατικών προβλέψεων και των συνεδριακών αποφάσεων του κόμματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τη δύναμη της γνώσης, που αγωνίζεται για την κοινωνική χειραφέτηση. Αυτή η μάχη θα κρατήσει πολύ και δεν κερδίζεται μόνο με κοινοβουλευτικές διεργασίες και συμμαχίες, χωρίς τη λαϊκή κινητοποίηση και συμμετοχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αναδεικνύοντας το ηθικό πλεονέκτημά του κόντρα στην απαξίωση της πολιτικής και των κομμάτων, μπορεί να δημιουργήσει ζωτικό χώρο και να καλέσει τον κόσμο να σαρώσει την πολιτική σαβούρα και τις κάθε λογής μαφίες που λυμαίνονται τη χώρα επί δεκαετίες.

Στην παρούσα συγκυρία μόνον η απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις για την υλοποίηση των εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, οφείλουμε να διασφαλίσουμε πως οι -απαραίτητες για την επίτευξη αυτού του στόχου- συμμαχίες και διευρύνσεις δεν θα νοθεύσουν το ηθικό του πλεονέκτημα. Διεύρυνση και συμμαχίες με όσους/ες έγκαιρα και με συνέπεια διαχώρισαν τη θέση τους από τις μνημονιακές επιλογές και διάλεξαν στρατόπεδο, ανεξαρτήτως προέλευσης, εξυπηρετούν τον στόχο.

Αντίθετα, πιθανές συνεργασίες με φθαρμένο πολιτικό προσωπικό ή με όσους επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους ρόλο «μπαλαντέρ», τον δυσχεραίνουν και απομακρύνουν το ενδεχόμενο συγκρότησης ισχυρής κυβέρνησης της Αριστεράς. Είναι σαφές ότι η ταξική πάλη διεξάγεται και στο εσωτερικό του πολυσυλλεκτικού, πλέον, ΣΥΡΙΖΑ. Ομως, ο κίνδυνος «εκπασοκισμού» δεν πηγάζει από τις όποιες διευρύνσεις αλλά από την απαξίωση της συλλογικής λειτουργίας του, εν όψει «εξουσίας».