Παρακολουθώ με έναν κόμπο στον λαιμό, αλλά κυρίως με θαυμασμό, τις παρεμβάσεις της Μαρίας Καρυστιανού, προέδρου της επιτροπής συγγενών θυμάτων Τεμπών, που έχασε την 20χρονη κόρη της Μάρθη στο κρατικό σιδηροδρομικό έγκλημα.

Η κατάθεσή της στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής, η τοποθέτησή της στο ευρωκοινοβούλιο, αλλά και η συνολική δημόσια παρουσία της, πέραν των συγκλονιστικών στοιχείων για εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις που εισφέρουν στη διερεύνηση των ευθυνών, αποκαλύπτουν ακόμη έναν άνθρωπο με εξαιρετική συγκρότηση, ψυχραιμία, κουράγιο και αξιοπρέπεια, που γνωρίσαμε για λάθος λόγους.

Είναι φριχτό, αλλά με τον ίδιο τρόπο γνωρίσαμε τη Μάγδα Φύσσα, την Ελένη Κωστοπούλου, μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου, τον Γιάννη Μάγγο, πατέρα του Βασίλη Μάγγου, τους Αριστείδη Καμπανό και Μελίνα Κακουλίδου, γονείς του Άλκη Καμπανού, τον Γιάννη Τοπαλούδη και την Κούλα Αρμουτίδου, γονείς της Ελένης Τοπαλούδη, ίσως και άλλους που τώρα μου διαφεύγουν.

Με δεδομένο ότι δεν δολοφονήθηκαν τα παιδιά τους επειδή αυτοί είναι ικανοί να σταθούν δημόσια επαρκέστατα και πολιτικότατα, μου τριβελίζει το μυαλό το πόσο έχουν εμπλουτίσει τον δημόσιο διάλογο αυτοί οι άνθρωποι που γνωρίσαμε τυχαία, μετά από τραγικά γεγονότα. Η παρουσία τους πιστοποιεί ότι, τέλος πάντων, δεν είναι όλος ο κόσμος ζαβός τριγύρω μας, δεν είναι όλοι ντουβάρια, δεν ισχύει η εικόνα που καλλιεργείται ότι η ελληνική κοινωνία είμαστε ένας σωρός ηλιθίων, όπως προσπαθούν να μας πείσουν, προκειμένου να στρεφόμαστε όλοι εναντίον όλων.

Το ότι χωρίς κάποια τραγική αφορμή δεν προβάλλονται τέτοιοι άνθρωποι στη δημόσια σφαίρα, δεν πρέπει να μας κάνει να πιστεύουμε ότι η σαβούρα που προβάλλεται και κυριαρχεί αντιπροσωπεύει πραγματικά την πλειονότητα των συνανθρώπων μας. Αυτή είναι μια τεράστια παγίδα, στην οποία πέφτει μεγάλο κομμάτι του κόσμου, που δεν είναι ηλίθιο, αλλά θεωρεί τους γύρω του ηλίθιους, συμβάλλοντας στην κοινωνική αποδιάρθρωση.

Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, να αντλούμε αισιοδοξία από αυτά τα πρόσωπα που δεν εμφανίζονται ως θύματα που διεκδικούν τον οίκτο μας, αλλά ως κατήγοροι που απαιτούν δικαιοσύνη. Μέσα στην τραγικότητά τους αποτελούν μια ένδειξη υγείας και συγκρότησης σε αυτή την κοινωνία που κατά τα άλλα είναι υπό παρακμή και διάλυση.

Να αναζητούμε γύρω μας τους σοβαρούς, συγκροτημένους και ψύχραιμους ανθρώπους, πριν τους μάθουμε με τραγικές αφορμές, γιατί με αυτούς θα συνεννοηθούμε ώστε να βγούμε συλλογικά από το τέλμα στο οποίο βουλιάζουμε κατά μόνας.

Υ.Γ. Να υπογράψουμε την έκκληση της Μ. Καρυστιανού για την ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας όταν προκύπτει ευθύνη πολιτικών προσώπων, που ήδη έχει ξεπεράσει τις 460.000 υπογραφές.