Αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, θα βρεις χρόνια Ιστορίας, πολιτισμού, σκέψης, γνώσεων, αγώνων και αξιοπρέπειας, μαζί με χρόνια αποικιοκρατικής υποτέλειας, κόμπλεξ αρχοντοχωριατισμού, εθνικιστικής αλαζονείας, ανερμάτιστου μεγαλοϊδεατισμού, υπερήφανης άγνοιας, κουτοπονηριάς και πολλή άλλη σαβούρα.

Που πάει να πει, με τα μισά μόνο μια χαρά την ξαναφτιάχνεις και γλιτώνεις και από τη σαβούρα.

Με αφορμή τον θάνατο του έκπτωτου μονάρχη, θέλω να επισημάνω ότι όποτε ο ελληνικός λαός κλήθηκε να απαντήσει σε ηθικά διλήμματα και υπαρξιακές αγωνίες του διαμετρήματος που διατύπωσε ο Δ. Οικονόμου («Τι θα πούμε σ’ αυτούς τους ανθρώπους;»), έδωσε τη σωστή απάντηση:

Τόσο στο Δημοψήφισμα του 1974, όταν έδωσε στον Κοκό «τα βρακιά του» και τον έστειλε να πάει καλιά του «τον περίδρομο να τρώει με το ξένο του το σόι», όσο και στο Δημοψήφισμα του 2015, όταν με το ΟΧΙ του έστειλε τους «Γερουν, γερά!» στον τάκο με υπογλώσσια (για λίγο, βέβαια, μέχρι να τους αποκαταστήσει ο … χτυπημένος από τον έρπη).

Η υποτίμηση και ο χλευασμός του ελληνικού λαού, που ξεμπέρδεψε με τη Μοναρχία από το ’74, ενώ ακόμα και σήμερα 12 χώρες της “προοδευμένης” Ευρώπης (και 43 στον κόσμο) διοικούνται, τυπικά ή ουσιαστικά, από μονάρχες, και που στην αρχή της πρόσφατης κρίσης, αντί να αναζητήσει τη διέξοδο προς τα ακροδεξιά του (όπως έκαναν οι περισσότεροι λαοί της Ευρώπης) ήταν ο πρώτος που την αναζήτησε προς τα αριστερά του (ανεξάρτητα από το ότι οδηγήθηκε σε φιάσκο από εκείνους που εμπιστεύθηκε), είναι το μεγαλύτερο σύγχρονο unfair.

Η υιοθέτηση μιας τέτοιας υπεροπτικής και απαξιωτικής για τον κόσμο προσέγγισης από δυνάμεις και άτομα που ευαγγελίζονται την πολιτική ανατροπή, σιγοντάρει τη συνειδητή κυβερνητική επιλογή της υποτίμησης της νοημοσύνης του κόσμου και εμπεδώνει την υπεροπτική, “αριστοκρατική” περιφρόνηση προς τον “ανώριμο και ανεύθυνο λαουτζίκο”, απολαμβάνοντας ενδόμυχα μια αυτοϊκανοποιητική αίσθηση ανωτερότητας.

Πέραν του ότι αυτή η οπτική είναι στην πραγματικότητα αυτοακυρωτική για τις δυνάμεις τής ανυπακοής, παραβλέπει ότι η ελληνική κοινωνία είναι μια από τις πιο μορφωμένες και τεχνολογικά ενήμερες της Δύσης. Αντί να οικτίρουν και να μαλώνουν τον κόσμο που, ηττημένος και ανοργάνωτος σήμερα, γίνεται εύκολη λεία στα σχέδια όσων επιβουλεύονται την ευημερία και την πρόοδό του, οι δυνάμεις της ανυπακοής οφείλουν να εργάζονται για την ανασυγκρότηση των γραμμών άμυνας και για την επεξεργασία νέου σχεδίου αντεπίθεσης, με πίστη στην ικανότητα των ανθρώπων να σκέφτονται και να δρουν οργανωμένα, στοχεύοντας στην ουτοπία του καιρού μας, όχι στην ελευθερία αλλά στη χειραφέτηση των συνανθρώπων μας από αντιλήψεις και θεσμούς που τους κρατούν καθηλωμένους σε κοινωνικά σχήματα του παρηκμασμένου παρελθόντος.